پیامک خالی

افلاطون میگه اگه نتونستی کسی رو فراموش کنی بدون هرگز از یادش نرفتی. البته افلاطون کسشعر زیاد میگه من الان دارم فقط پیامکهای موبایلم رو چک میکنم تا ببینم کدومش از همه قشنگتره.این کار رو میکنم چون در حال حاضر اعصابم از همه چیز خرده و داغونه. البته موضوع عشقی نیست بلکه بر میگرده به این سیستم کسشعر مملکت ما که توش فقط بلدن روی اعصاب آدمها راه برن. ننگ به این رژیم کثیف که خون مردمشو کرده تو شیشه و مدام از آرمانهای دروغی دم میزنه. قصه اصحاب کهف شوخیست اینجا یک روز که بخوابی همه تو را از یاد میبرند. تازه بعدش میگه چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن در مسیری که هیچ نسیمی در آن نمیوزرد. هیچکس مجبور نیست آدم بزرگی باشد تنها آدم بودن کافیست. این هم یه جمله قصار دیگه از ملت ما که همیشه میگن ما آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه آنکه به هر قیمتی زندگی کنیم هرکس چرای زندگی خود را یافت با هر چگونه ای خواهد ساخت. بی خیال... از همه اینا که بگذریم میرسیمب به این هایکوی قشنگ از بوسون که میگه "چه کوتاه است این زندگی چونان ردپاهایی ظریف بر ماسه های ساحل"
این شعر که تموم میشه میرسیم به پیام یکی مونده به آخر که میگه مرسی که هستی و هستی را رنگ می آمیزی هیچ چیز از تو نمیخوام فقط باش فقط بخند.و در نهیت آخرین پیامک که توش چیزی نوشته نشده. یه پیامک خالی از یه شماره غریبه که حتا به اسم کسی هم ذخیره نشده و من تا هر شب این آخرین پیام رو نبینم نمیتونم بخابم. حالا افلاطون هرچی دلش میخاد بگه.